Dostępne obecnie na sklepowych półkach akcesoria sportowe w niczym nie przypominają tych, z jakimi do czynienia mieliśmy jeszcze kilka lat temu. Nie tylko podają one bowiem najważniejsze parametry, lecz dokonują też różnego rodzaju zaawansowanych pomiarów, takich jak tętno. Ciekawym rozwiązaniem są optyczne sensory tętna – co to takiego?
Jeszcze do niedawna, aby policzyć ilość uderzeń serca, niezbędne było dokonanie pomiaru częstotliwości impulsów elektrycznych w czasie skurczu mięśnia sercowego. Do tego celu wykorzystywało się specjalny pasek zakładany na klatkę piersiową. Mimo że rozwiązanie to jest niezwykle precyzyjne, to nie należy do najwygodniejszych. Aby sprostać oczekiwaniom najbardziej wymagających klientów, producenci sprzętu sportowego wprowadzili metodę pomiaru tętna, która nie wymaga stosowania wspomnianego pasa. Mowa tutaj o optycznym sensorze tętna.
Nie lubisz pasów do pomiaru tętna zakładanych na klatkę piersiową? Polar ma na to rozwiązanie. Polar OH1 to optyczny…
Opublikowany przez Aktywny Nadgarstek Czwartek, 2 listopada 2017
Na precyzyjność pomiaru tętna mierzonego z nadgarstka wpływ ma szereg różnych czynników. Na niektóre z nich możemy oddziaływać, na inne już nie. Bardzo ważną kwestią jest tutaj miejsce i siła zapięcia zegarka. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że im więcej tkanki miękkiej będzie się znajdować pod czujnikiem, tym lepiej. Związane jest to z faktem, iż znajdzie się tam większa ilość żył umożliwiających dokonywanie niezbędnych pomiarów. W przypadku szczupłych nadgarstków do czynienia mamy z mniejszą ilością tkanki, a co za tym idzie – niższą precyzją pomiaru.
Należy zadbać o to, aby zegarek został zapięty na takiej wysokości, aby sensor optyczny do pomiaru tętna nie znajdował się na kościach nadgarstka. Gdy zegniemy dłoń do góry, a jej krawędź naciskać będzie na bok koperty zegarka, oznaczać to będzie, że urządzenie zostało zapięte zbyt nisko. Jeżeli zapniemy zegarek za mocno, krew nie będzie w stanie w pełni swobodnie płynąć w żyłach. Z kolei jeżeli zapniemy go za lekko, pod czujnik będzie przedostawać się światło, co będzie w negatywny sposób wpływało na ilość światła odbieranego przez fotodiodę. Efektem tego będzie błędna interpretacja sygnałów.
Sprzęt tego typu należy zapinać na tyle mocno, aby nie przesuwał się on po nadgarstku i aby nie przedostawało się pod niego światło zewnętrzne oraz na tyle lekko, aby nie doprowadzić do zaburzenia przepływu krwi w tkankach. Chcąc zagwarantować sobie możliwie jak najbardziej precyzyjny pomiar, warto pozbyć się owłosienia w miejscu, w którym czujnik styka się ze skórą. W pozytywny sposób wpłynie to na dopasowanie urządzenia wyposażonego w optyczny sensor tętna, odsłaniając jednocześnie światło emitowane z diod doświetlających.
Do czynników, na które nie mamy wpływu, zalicza się między innymi ilość pigmentu w skórze czy posiadany tatuaż. Pigment pochłania więcej światła, co sprawia, że ilość światła odbitego jest mniejsza, czego skutkiem jest mniej precyzyjny pomiar.
Warto wspomnieć tutaj także o sportach i ćwiczeniach wymagających trzymania rąk powyżej linii serca, takich jak chociażby podciąganie na drążku. Jako że ręce są wówczas skierowane ku górze, krew ze względu na działanie grawitacji nie płynie w sposób efektywny, co w negatywny sposób może wpływać na precyzję pomiaru.
Kolejnym z czynników, na który nie mamy wpływu, są duże wibracje, z jakimi mamy do czynienia na przykład w czasie jazdy na motocyklu. Mogą one sprawiać, że optyczny czujnik tętna będzie się odrywać od powierzchni nadgarstka.
Następny ważny czynnik to zginanie nadgarstka podczas jazdy na rowerze. Skutkiem tego jest zamykanie się naczyń krwionośnych i problemy ze swobodnym przepływem krwi. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że pomiar z nadgarstka będzie najbardziej precyzyjny wówczas, gdy tętno nie będzie ulegało gwałtownym zmianom. W związku z tym optyczny sensor tętna najlepiej będzie się sprawdzać podczas rekreacyjnej jazdy na rowerze czy w czasie długich biegów.
Foto wyróżniające: StockSnap / Pixabay
