Jak działa system hawk-eye?

Sokole oko pojawiło się po raz pierwszy w telewizyjnej transmisji krykieta w 2001 roku. Od tego momentu technologia zrewolucjonizowała sport, a system hawk-eye stosuje się w kilkunastu dyscyplinach na całym świecie.

Na czym polega system hawk-eye?

Rozwiązanie technologiczne powstało w Wielkiej Brytanii, a jego autorem jest Paul Hawkings. Obecnie firma posiadająca patent na system sokolego oka jest częścią japońskiego giganta Sony. Hawk-eye to elektroniczny system pomagający rozstrzygać kontrowersyjne sytuacje w sporcie. Skonstruowany system wizyjny pozwala na odtworzenie trajektorii lotu piłki i ustalenie niemal dokładnego miejsca jej upadku. Hawk-eye ułatwia pracę sędziom liniowym, którzy w przeciwieństwie do maszyny częściej popełniają błędy. System nosi różne nazwy, w zależności od dyscypliny, w której jest używany. Tę samą funkcję spełniają: sokole oko, hawk-eye, challange czy jastrzębie oko. Cyfrowy system sprawia, że sport staje się bardziej sprawiedliwy, uczciwy i bezbłędny. Dzięki systemowi można także ograniczyć liczbę osób biorących udział w meczu, ponieważ sędziów liniowych zastępuje skomplikowana technologia monitorująca każdy ruch piłki. Kamery hawk-eye zamontowane na wszystkich kortach tenisowych w Melbourne pozwoliły na bezpieczne zorganizowane tegorocznego Turnieju Wielkoszlemowego Australian Open, którego obecność w sportowym terminarzu była zagrożona, ze względu na sanitarne obostrzenia epidemiczne.

Sposób działania

W zależności od dyscypliny sportu miejsce, kąty i liczba ustawionych kamer jest odmienna. Wszystkie kamery sokolego oka wykorzystują obrazy wizualne i dane czasowe dostarczane przez urządzenia umieszczone wokół obszaru gry. System przetwarza zebrany materiał wideo i dane lokalizacyjne z mechanizmów śledzących piłkę, a następnie oblicza dla każdej klatki pozycję piłki, porównując jej położenie na co najmniej dwóch fizycznie oddzielonych kamerach, w tym samym momencie. W bazie danych systemu znajdują się informacje o modelu obszaru gry oraz obowiązujących regułach, co pozwala na automatyczną weryfikację danych z przepisami dyscypliny i podjęciu decyzji o ich ewentualnym naruszeniu. Dodatkowo tworząc zapis klatkowy system hawk-eye identyfikuje grupę pikseli, która odpowiada obrazowi piłki – dzięki temu znacznie łatwiej jest prześledzić jej lot. Ciąg przeanalizowanych klatek tworzy zapis ścieżki, jaką przebyła piłka, a inteligentny system przewiduje prawdopodobne miejsce, w którym weszła w interakcję z polem gry, na przykład z linią końcową boiska.

Hawk-eye generuje graficzny obraz toru lotu piłki, który później jest wyświetlany sędziom, trenerom, zawodnikom oraz telewidzom oglądającym transmisję na żywo. Choć system samodzielnie interpretuje, czy ruch piłki naruszył reguły gry, to ostateczna decyzja o przyznaniu punktu należy do głównego sędziego zawodów. Zaletą technologii sokolego oka jest również możliwość archiwizacji danych, która pozwala na swobodne tworzenie statystyk między innymi rodzajów zagrań, zachowań zawodników, przebiegniętego dystansu i najczęstszych miejsc upadku piłki.

W jakich dyscyplinach używa się sokolego oka?

System po raz pierwszy został użyty podczas rozgrywek krykieta w 2001 roku i od tego momentu jest systematycznie wprowadzany do innych dyscyplin sportowych. Obecnie hawk-eye jest wykorzystywany w tenisie ziemnym, snookerze, piłce nożnej, badmintonie, siatkówce, rugby, GAA, hurlingu, koszykówce, baseballu, hokeju na lodzie i trawie, wyścigach konnych, lekkoatletyce, a także podczas wyścigów samochodów seryjnych NASCAR.

Kamery sokolego oka stały się obowiązkowym wyposażeniem każdej międzynarodowej imprezy sportowej i powoli wchodzą na stałe do rozgrywek ligowych. Do lig krajowych, w których regularnie korzysta się z tej technologii, można zaliczyć między innymi siatkówkę w Polsce, Rosji, Niemczech, Włoszech, Holandii czy Japonii, NHL, NBA czy Major League Rugby w Stanach Zjednoczonych.